یادداشت‌های دایره مینا    

اگر می‌خواهی شاعر باشی!

کاظم مصطفوی

چیزی بیفزای به جهان

اگر می‌خواهی شاعر باشی!

در كوره‌راه تاریك

از چاله و تیغ و دشنه‌ی شغاد مهراس

و در پرواز بر صخره‌های بلند

به یاد آر

خیل شاعران بر «دار» كشیده‌ی پیش از خود را

كه با دل‌های شكسته خوانده‌اند

آخرین شعرهای بی‌قافیه‌شان را بر فراز قاف.

و تو اگر می‌خواهی شاعر باشی

بی‌هراس از تكه تكه شدن جگرت

از زخم، مهراس

و آتشی به ما بده

 و آوازی بخوان

تا در آخرین نفس

وقتی آن عقاب سیاه هولناك

با منقاری از مفرغ گداخته بر جگرت تك می‌زند

با چشمانی عاشق

وداع كنی جهان عفن را

و شاعر بمیری...