وظیفه ادبیات
ـ انسان از آن زمان انسان شد كه به آفرینش آغاز كرد. انسان آن زمان انسان‌تر خواهد شد كه بتواند عمل آفرینش خود را آزادانه‌تر بروز دهد. در زندگی جامعه‌ی ما، این اصل آفرینندگی هر روز منزلتی والاتر به‌دست می‌آورد، هر دم دایره‌ی وسیعتری از مردم را در بر می‌گیرد. بشر آفرینشگر ــ اعم از دانشمند و كارگر و مادر و خلبان ــ جهان و آینده را به گونه‌یی دیگر می‌بیند. ص ۹۴
*
ـ ملت ما، دوستان ما كار می‌كنند، مبارزه می‌كنند، دوست می‌دارند، نفرت می‌ورزند و ما در مقام نویسندگی خود نمی‌توانیم نسبت به این مبارزة پی‌گیر و بی‌امان بی‌اعتنا باشیم. مسائلی جدی در كار است. من آرزوی نوشتن رمان‌هایی را دارم كه مردم را به اندیشیدن، به اندیشیدن و بنابراین به عمل كردن برانگیزد و كاری كند كه آن‌ها فقط مصرف كننده نباشند، بلكه آفرینندة زندگی باشند. ص ۹۷
*
از کتاب: وظیفه ادبیات [۲۴ سخنرانی از ۲۰ نویسنده جهان]
گردآوری، تدوین و ترجمه: ابوالحسن نجفی
*
یادداشت‌برداری: سعید عبداللهی
برچسب‌ها: وظیفه ادبیات, ادبیات چیست, ابوالحسن نجفی