یادداشت‌های دایره مینا    

 زنبق سرخ

مسيح را باور کنيم

و مريم را

که سهم نگاهش

سکوتی عفيف بود وْ

لعابی از سرشک و نخل.

«زنی که نشاط لبانش را

به زنبقی سرخ بخشيد»(۱)

و زمين

پرده‌هايش را به کناری زد

و انجيرـ بوته‌ی کوچک

در سايه‌ی حقيقت ممنوع

و شمعدانی و رْز

در پناه فواره و لبخند رویيد...

س. ع. نسیم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 (۱) «مريم عذرا زنبقي سرخ را بوسيد و باردار شد» ـ از رمان «آخرين وسوسه‌ی مسيح»، نوشته‌ی نیکوس كازانتزاكيس