جای آن دارد كه چندی... ـــ سعید عبداللهی
جای آن دارد كه چندی...
سعید عبداللهی
در موسیقی، بسیاری از نغمههای یاد را در مقام یا دستگاه «همایون» تداعی میكنیم.
در پاییز عارفانهیی دیگر «جای آن دارد كه چندی هم ره صحرا بگیریم» و «سنگ خارا»ی یاد را «گواه» خاطر خوب مرضیهی «شیدا».
«یاد تو
از نور است
از آبگیری در آرامش».
مرضیه عجین هنر شورآفرین و بالندهی بوم و برش بود. شمعهای روشنابخش شعرهای ترانههایش، بزرگان پارسیگو و «پیامبران زبان» بودند.
خوشا به حال كاروان هنر ملی و مردمی ایرانزمین. آنان كه همیشه دست و سایه و حرمت عشق بر سرشان بود و محبت مردمشان در دل و جان.
سخن از هنری است كه «دْرش را در پای خوكان نریخت». گوهری كه به همت ملی و انسانی بودنش، تا همیشه بر ستیغ قلههای فخر و شكوه این بوم و بر میدرخشد.
این است افتخار ملی و زیباییِ انسانی هنر ایرانزمین كه مرضیه تجسمی از غرور و شكوه آن است.
«تو را به یاد دارم
یاد تو
از نور است
از آبگیری در آرامش.
فراسوی چشمانت
شامگاهان شعلهور است.» ــ پابلو نرودا
🖌 از مقالهی: جای آن دارد که چندی...
برچسبها: مرضیه, موسیقی اصیل ایرانی, برنامه گلها
