یادداشت‌های دایره مینا    

در سوگ سیاوش

در دستگاه «ماهور» شوری دگر به‌پا کن

آوای می‌پرستان، مستانه در «نوا» کن

ما را ببر به شهر شیراز و خاک حافظ

درد فراقم ای جان، با نغمه‌ای دوا کن

جان ده به جسمِ آواز، با صوتِ آسمانی

مرغ صدای خود را، تا کهکشان رها کن

آواز «دشتی»‌ات را با گوش جان شنیدیم

«ای زردروی عاشق تو صبر کن وفا کن»

«بر آستان جانان» خود سر نهاده، گفتی

ترک ریای شیخان، بی‌چون و بی‌چرا کن

برخیز و در «سه گاه»ی آتش به جان بیفکن

ما را به عشق و مستی، مجنون و مبتلا کن

«رفتی و رفتن تو، آتش نهاد بر دل»

سوگ سیاوشان را، صبری به ما عطا کن

از لاله‌های خونین، در خاک تشنه خواندی

با «ربنا» به‌حالِ خونین‌وطن، دعا کن

م. سروش