یادداشت‌های دایره مینا    

شعر خوب

س. ع. نسیم

 شعری بگو، یه شعر خوب! شعری که حرف ما باشه

 تُـو تشنگیِ واژه‌هاش                یه عالمه دریا باشه

شعری جواب زندگی        ـ این پیر زیبای زمان ـ

كه عمریه دزدیدنش         از خوان و مان مردمان

شعری که ایران منو           بتونه تصویر بکنه

 این وطن گرسنه رو         با آزادی سیر بکنه

شعری بگو ـ نه سر به راه      تو قاب روزنامه‌ی عصر

مجیز داو این و اون          اجیر سكه‌‌های قصر ـ

شعری كه آه مردمو          دلتنگ، معنا بكنه

دل ترانه‌هاشونو               والـه و شیدا بكنه

هم حس و درد مشترك تُو حرف واژه‌هاش باشه

هم كفتر سفید عشق           قاصد نامه‌هاش باشه

شعری، یه شعر بی نقاب ـ  شعری، یه شعر بی دروغ

دادی، یه داد آشنا               از جنس فریاد فروغ

شعری كه مردما تُو اون  همدیگه رو صدا كنن

خاطره‌هاشونو یه‌ جا       تو چشم هم نیگا كنن

آدرس آزادیمونو          الفباهاش بلد باشن

شادی و اشك مردما     براش ستاره بپاشن

شعری كه دونه دنه‌ی       الفباهاش ستاره شه

پرده‌ی سنگین شبا         با برق رعدش پاره شه

بگرد پی یه شعر خوب   كه واژه‌هاش تشنه باشن

حتا اگـه رو چلّه‌ی              سرنیزه و دشنه باشن

بگرد پی یه شعر داغ        كه عطشش صدات كنه

تو چشمه‌های واژه‌هاش    مث یه ماه نیگات كنه

خستگی‌ها با شعر خوب          از تن زندگی به دور

شبو نیگا كن، شیشه‌هاش    می‌شكنه با یك قطره نور...