یادداشت‌های دایره مینا    

با شعرهای هميشه روبه‌رو

با نام‌های هميشه در اوج‌

سعید عبداللهی

«زمان گرامی‌‌اش می‌دارد و زمین دوستش دارد

زنی را که تولدش

هجرت مداوم از «بودن» تا «شدن» است»

امروز (۲۴ بهمن) روز کاشتن  فروغ فروخ‌زاد در باغچه‌ی زمان بی‌مرگ تاریخ است. او با دانه ـ واژه‌هایی که آبشان داد، از دامچاله‌ی سکوت فراموشی جست و از آن طرف مرگ پرید...

شكستن دیوار تقویم‌، بیرون جهیدن از تیك‌تاك زمان‌، هجرت از حصار سرد قاب‌ها، ساكن نشدن در قواره‌های سنگی!

این است راز «صراحی سیاه دیدگان» و صدای بال اندیشه‌های فروغ فرخ‌زاد...

احساس سرایت‌یابنده‌ی واژه‌ها و صور خیال شعرهای فروغ، بیان یك درد تاریخی‌ست توأم با یك شوق آرزومندی...

واژه‌های شعر فروغ، نمادهای ماندگار زندگی فكرهای او برای همه‌‌اند...

واژه‌های فروغ، او را كشف كردند و به كام رستاخیزها و «شراره‌ها» كشاندند؛ به هستی‌هایی كه در آن‌ها «غم‌ها / قطره‌قطره آب می‌شوند»؛ به میعادگاه‌هایی كه «سایه‌های سیاه» و رنگ‌های جدایی و تباهی‌های زندگی‌سوز، «اسیر دست آفتاب می‌شوند ».

شعر او، دریافت مهجوری انسان در از خودبیگانگی‌یی محصول جهالت و پلشتی و استبداد...

شعر او، عصیان شعور برای شكستن دیوارهای مرئی و نامرئی مقابل زنان، نعرهای پولاد جانشان و كوبیدن مشت بر دیوارهای بن‌بست...

شعر فروغ، از «تولدی دیگر» یافتن تا «كاشتن او در باغچه‌ی» حیات جاودانگی...هنوز در «گاهواره‌های» زمان تاب می‌خورد...

شعر فروغ را آج‌های زمان نمی‌سایند. واژه‌های او را هیچ امپراطوری توان سودن و سایش و شكستش نیست...

شعرهای زمانه‌ها با جامه‌های كلاسیك و منظوم، نیمایی، سپید و پست‌مدرن، می‌آیند و صدا می‌شوند و جامه‌ها می‌درند و می‌پوشند و نو می‌شوند و می‌مانند. راز ماندگاری‌شان در كشف «زبانی» است كه ارتباط با انسان، هستی، زمان و تاریخ را برایشان به ارمغان آورده است. به این «موفقیت زبانی» كه می‌رسیم، دیگر قالب‌های كلاسیك، نیمایی، سپید و پست‌مدرن رنگ می‌بازند و گوهری كه رخ می‌نماید و معنا را بالغ می‌كند، همان جوهر جاودانگی‌ در «صدا» است ... و شعر فروغ نیز با جامه‌ی همه‌ی زمان‌های رفته و هست و آمدنی، یكی از درخشان‌ترین شعرهای زمانه‌هاست كه «پرواز را به ‌خاطر» خوانندگان واژه‌ها و تصویرهایش سپرده است...

نام فروغ فرخ‌زاد، با ارزش‌های انسانی و تاریخی كه در شعرهایش کاشت و آبشان داد و آفرید و بالغ‌شان کرد، عازم فتح جاودانگی شدند تا فروغ:

همیشه در روبه‌رو بماند و همیشه در اوج...