یادداشت‌های دایره مینا    

مـرض عـادت

از کتاب: یک مرد

نوشته: اوریانا فالاچی

  Habit is the most infamous of illnesses

  عادت ننگین‌ترین مرض است

because it makes us accept any accident

زیرا باعث می‌شود بپذیریم هر تصادف را

any pain any death.

هر درد و هر مرگ را.

For habit we live next to odious people

به‌خاطر عادت، ما در کنار افراد تنفرانگیز زندگی می‌کنیم

you learn to carry the chains

تو می‌آموزی که زنجیرها را حمل کنی

and to be subjected to injustice

و در معرض بی‌عدالتی باشی

to suffer you resign to pain

به رنج، به درد تسلیم شوی 

to solitude to all.

به انزوا، به همه‌چیز.

Habit is the most merciless of poisons 

عادت، بی‌رحمانه‌ترین زهرهاست

because it seeps in slowly

زیرا به آرامی رسوخ می‌کند

silently and it grows slowly fostering

خاموش و آهسته، پرواری‌اش می‌بالد 

on our unawareness

بر غفلت ما

and when we discover

و زمانی ما درمی‌یابیم

we have it on us every move is conditioned

که هر جنبشی نزد ما مشروط (به عادت) است

no medicine exists than can heal us.

هیچ‌دارویی وجود ندارد تا این که بتواند ما را شفا دهد.