یادواره‌ی محمدعلی جمالزاده
یادواره‌ی محمدعلی جمالزاده
( ۲۳ دی ۱۲۷۰ ایران ـ۱۷ آبان ۱۳۷۶ سوییس)
نویسنده و مترجم معاصر
پدر داستان‌نویسی زبان فارسی
بنیان‌گذار سبک واقع‌گرایی (رئالیسم) در ادبیات قصه‌نویسی فارسی
نامزد جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۶۵
کتاب‌های جمالزاده به نقد عقب‌ماندگی ایران و معرفی ریشه‌های این عقب‌ماندگی در قالب قصه و داستان می‌پردازند. او یکی از نوگراترین نویسندگان ایران است که با زبانی ساده، طنزآمیز و پر از ضرب‌االمثل و اصطلاحات عامیانه با مردم دیارش حرف زد و میان زبان و ادبیاتشان جریان یافت و ماندگار شد...
🔵 گلایه‌‌های تأمل‌برانگیز محمدعلی جمالزاد از فرهنگ خودمان:
«خداوند اگر به کسی نعمت شارلاتانی و چاخانی و وقاحت در این مرز و بوم داده باشد، نانش تو روغن است و روی سبیل قیصر نقاره می‌زند.
تا این قماش اشخاص تاج سر ما هستند، رنگ رستگاری را نخواهیم دید. تقصیر خودمان است. اصلاً ایرانی، بت‌ساز و بت‌پرست خلق شده است...تا بوده چنین بوده و...».
📚 از کتاب: آسمان و ریسمان
🔵چند تشبیه و استعاره‌ی زیبا از محمدعلی جمالزاده:
«یك لختـه ابـر تاری مثل اینكه بخواهد پرده به روی زشتی كردار اولاد آدم بكشد، روی ماه را گرفت و عالم روشن یكباره تار گردید!»
«یونسِ ماه از شكمِ نهنگٍ شناور ابر، از نو بیرون آمده و باز انوار عالم‌تابش، مْلک شبانگاهی را رونق روز فروزان بخشود.»
📚 از کتاب: یکی بود یکی نبود
حکایت «دوستی خاله خرسه»
برچسب‌ها: جمالزاده, قصه نویسی, رئالیسم
