آن‌ها كه نـدایت می‌دهند ـ س. ع. نسیم
آن‌ها كه نـدایت می‌دهند...
جهان چه كوچك می‌شود
اگر صد كلمه بیشتر ندانی
اگر سفر نكنی
و خطر نكنی كه بپرسی: انسان
بی آزادی
چــرا؟
جهان چه كوچك می‌شود
اگر گذشته را ندانی و نخوانی
اگر آینده را تصور نكنی و نجویی
و در حباب دایره‌ها
تكرار شوی...
جهان چه كوچك می‌شود
اگر چهره‌های نو نبینی
اگر پنجره‌های تازه
به صداهای هستی نگشایی
و قادر به آفریدن نباشی...
عشق‌هایت تركت می‌كنند
اگر هوا را پس نزنی
ذرات آزادی را
به رگان اندیشه‌ات راه ندهی...
اشك‌هایت تركت می‌كنند
اگر معصومانه‌های شادی و دلتنگی آدمی را
و موسیقی نگاه مردگان عاشق را
بر لبانت
سرود و هجا نكنی...
روبـاه‌های دیكتاتور
هستی‌ات را می‌ربایند
اگر آجرهای مخو‌ف‌ترین زندان را
در الفباهای كلمات آذین‌شده نبینی...
زمین چه كوچك می‌شود
اگر همه‌عمر سر به زیر افكنی
و با شمع‌افروزان آسمان
بر زورق زیبای ابرها
رؤیاهایت را قسمت نكنی...
جهانت كوچك می‌شود
عشق‌ها و اشك‌هایت تركت می‌كنند
اگر صد كلمه بیشتر ندانی
اگر گذشته را نخوانی
اگر آینده را نجویی
اگر هر روز پنجره‌هایی
به صداهای هستی نگشایی
و قادر به آفریدن نباشی...
زیبایی‌هایت تركت می‌كنند
اگر معصومانه های آدمی را
بر لبانت
سرود و هجا نكنی.
اگر بی رؤیا باشی و
هوای آزادی را
به رگان اندیشه‌ات راه ندهی...
س. ع. نسیم
برچسب‌ها: فرهنگ آزادی, حقوق بشر, دانش و آگاهی, شعر