یادداشت‌های دایره مینا    

حریق نوا

*

سعید عبداللهی (س. ع. نسیم)

*

باران‌های «ماهور» را

از کدام ابر برایت ببارم؟

توفان‌های «شور» را

از کدام آبشار برایت بیفشانم؟

مدهوشانه‌های «نوا» را

از کدام ماه برایت بتابم؟

شوروشان «چهارگاه» را

تا کدام بیکرانه برایت بنگرم؟

رنگ‌دانه‌های «سه‌گاه» را

از رواق‌های کدام بزم

برایت گلچین کنم؟

شکوه‌یادان «همایون» را

از ارتفاع کدامین سرو

برایت بچینم؟

*

فراقی‌های حریق عشقت را

خمیدم.

این‌همه را

کجا برایت بیاورم؟

*

۲۰ فروردین ۱۴۰۳

شیر ژیان نعره‌ستانم سه‌تار من

 س. ع. نسیم

نجوای جلوه‌های جهانم سه‌تار من

محبوبِ خوبِ پیر و جوانم سه‌تار من

هر دم که واژه نیست زبان جمال یار

باشی تو ترجمان زبانم سه‌تار من

راز سپهر و خاک، نیوشم ز نای تو

با من بگو ز شوق نهانم سه‌تار من

در های‌های گریه‌ی عشق و فراق یار

بنشان مرا ـ تسلی جانم ـ سه‌تار من

تا سرکشد ز آتش تو شعله‌ی خیال

سر می‌کشی ز طور بیانم سه‌تار من

چون سر نهم به شانه و بالین خاطره

آیی به پشت پلک شبانم سه‌تار من

دیدم سرشک باد به دامان میهنم

ای دادِ ژاله‌های دمانم سه‌تار من!

نی‌های سر بریده، نی‌ستانشان کجاست؟

شیر ژیانٍ نعره‌ستانم سه‌تار من

تا هست این جهان به فغان و زمین به آه

آیی به داد آه و فغانم سه‌تار من

شعری نشد که بوسه نگیرد ز نای تار

ای ماهروی کِلک روانم سه‌تار من

بگذشت عشق، نشد صید واله‌یی

شیداییِ همیشه جوانم سه‌تار من

هم لاله و شقایقِ بس سال‌های سرخ

هم یاسمین و یاس زمانم سه‌تار من...

یادواره‌ی استاد

  پرویز یاحقی  

(۳۱ شهریور ۱۳۱۴ ـ ۱۳ بهمن ۱۳۸۵)

آهنگ‌ساز، صاحب سبک موسیقی، از نوآوران به‌نام ویولن،

بداهه‌نواز بی‌بدیل، رهبر ارکستر

  فلک نوا، نغمه، هنر و قلم ایران را که سیر و سلوک کنیم، گاه از خود می‌پرسیم: یعنی باز هم درخششی تکرار می‌شود؟

سخن از مؤانست عاشقانه‌ی اثر هنری با انسان است.

در طی طریق با آثار هنری که با ضمیر و خاطر ایران و ایرانی مؤانست عاشقانه داشته‌ و همراه زندگی‌شان زیسته‌اند، به نامی برمی‌خوریم که الفباهایش در زیباترین نواها و نغمه‌ها بر گستره‌ی مرز پرگهر انتشار یافته است:

پرویز صدیقی پارسی(پرویز یاحقی)

در تأمل کردن‌ها بر آثار پس از آن نسل مشتاق و آفرینشگر لطافت‌های عجین سیر و سلوک عاشقانة آدمی، گویی آن سبک‌ها، خلاقیت‌های فردی و مجموع تکنیک‌هایی که اثر هنری را ناب و آشوب‌گر و دل‌پذیر می‌نمود، کمتر با عصب‌های حواس‌مان مؤانست عاشقانه می‌یابند.

فصل آخر زندگی پرویز یاحقی وماجرای مرگش در تنهایی، به‌طور عجیبی گویی ترجمة‌ یکی از آثار معروف و بسیار عاشقانه‌اش می‌شود: «به رهی دیدم برگ خزان/ پژمرده ز بیداد زمان/ از شاخه جدا بود».

پرویز یاحقی با رسوخ در تار و پود موسیقی سرزمینش و با پشت‌کار عاشقانه‌اش، نوآوری‌ها و حریر مهر و شیفتگی آفرید و آرشه‌های خالق عشق و عواطف و خلاقیت‌هایش هم‌چنان بر تارک موسیقی ایران‌زمین شنیدنی و جاودانه‌اند.

از مقاله: پرویز یاحقی با ترنم ملودی‌ها بر لبان نسل‌ها

 نوشته: سعید عبداللهی

لینک مقاله بر روی اینترنت: https://bit.ly/2GQI0Ux

یادواره‌ی استاد

 حسین دهلوی

۱۳۰۶ــ ۲۳ مهر ۱۳۹۸

آهنگساز، رهبر ارکستر و از پیشکسوتان موسیقی ایرانی

ـ در ۱۰ سالگی ویولن می‌نواخت.

ـ بنیان‌گذار ارکستر شماره ۱ هنرهای زیبا با همکاری استاد ابوالحسن صبا

ـ بنیان‌گذار «ارکستر سمفونیک بزرگ ایران» به سبک موسیقی غرب

ـ نویسنده‌ی اپرای معروف «بیژن و منیژه» برای ارکستر سمفونیک

ـ بنیان‌گذار ارکستر مضرابی

با سازهای سنتور، تار، قانون، عود و بم‌تار در سال ۱۳۷۱

ـ نویسنده‌ی کتاب معروف و پر طرفدار «پیوند شعر و موسیقی آوازی» که جایزه‌ی بهترین کتاب علمی موسیقی را در سال ۱۳۸۰ دریافت کرد.

ـ با تعطیلی ارکستر صبا در سال ۱۳۵۸ و ممنوع شدن صدای زنان در موسیقی ایرانی، استاد دهلوی ضمن دوری از آن فضای ضدفرهنگ و هنر ناشناسی، سال‌های تلخ و سنگین را با دلتنگی و سکوت و فشارهای روحی و روانی ناشی از تعدی به هنر و موسیقی سپری نمود.

یادش همیشه گرامی و کوکب‌های عاشقانه‌هایش

در سپهر هنر و موسیقی ایران مانا و رخشان باد

یادواره‌ی ترانه‌سرای بزرگ معاصر

بیژن ترقی

 بیژن ترقی سبک تازه‌یی را وارد ترانه‌سرایی ایران کرد. او از شمع‌هاي روشنابخش خوانندگان بزرگ و نامی ایران و عاشقان پارسي‌گو و شيداهاي «پيامبر زبان» بود. 

بیژن ترقی ۱۲ اسفند ۱۳۰۸ خورشیدی در شهر تهران زاده شد. وی با عشق به سٍحر موسیقی و اعجاز شعر، از همان نوجوانی شاعر و ترانه‌سرا شد.

«آتش کاروان» با صدای دلکش، یکی از پرآوازه‌ترین ترانه‌های اوست.

بیژن ترقی ترانه‌های به یاد ماندنی «بهار دلنشین» و «برگ خزان» را سروده‌است.

ترانه «بهار دلنشین» کار مشترک بیژن ترقی با روح‌الله خالقی بود. این ترانه با صدای بنان ماندگار شد.

بیژن ترقی با پرویز یاحقی نیز سه ترانه ماندگار «برگ خزان»، «افسانه محبت» و «می زده» را ساخت که هر سه ترانه را مرضیه خواند.

خوشا به حال ايران و خوشا به حال كاروان هنر ملي و مردمي  ايران‌زمين. آنان كه هميشه دست و سايه و حرمت عشق بر سرشان بود و محبت و لطف مردمشان در دل و جان. هنري كه هرگز كهنه نشد. گوهري كه به همت مردمي و ملي و انساني بودنش, تا هميشه بر چكاد و ستيغ قله‌هاي فخر و شكوه اين بوم و بر مي‌درخشد.

بیژن ترقی در ۵ اردیبهشت‌ ۱۳۸۸ در ۸۰ سالگی درگذشت.

یاد و نامش با جاودانه‌های صدا و نغمه و آوای ایران‌زمین گرامی‌ست...

سعید عبداللهی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آثار معروف بیژن ترقی:

 برگ خزان

می زده شب

بیداد زمان

نسیم فروردین

بهار نو رسیده

پشیمانم

دیگر چه خواهی

آتش کاروان

کعبه دل‌ها