کریستف کلمب نمی‌دانست
قاره‌یی که کشف نشده
سرزمینی‌ست مدفن شقایق
با طنین نگاه مادرانی
دنبال رد «کاشفان فروتن شوکران»!
س. ع. نسیم
۱۷ اسفند ۹۹
هنوزم شقایق و یاس می‌گیرن از تو سراغم
عاشقانه‌یی در سیر و سلوك رفیقانه‌های سال‌های ابـری
واسه سرگردونی من تو پناه و تكیه‌گاهی
من اگه روزم اگه شب تو برام خورشید و «ماه»ی
من اگه فریادم و آه تو نهایت جوابی
من اگه خاكم اگه برگ تو برام بارون و آبی
من اگه اسیر غربت نشدم غریبه با تو
قصه‌ی سرگردونی‌هام با تو از من می‌گه با تو
بین ما هرچی كه بوده هستی و دنیای یك عشق
دست ما، ما رو به هم داد ما شدیم معنای یك عشق
در سكوت ساكت ما توی فریاد دقایق
آه ما هم‌ریشه بود و راه ما فرش شقایق
وقتی توفان‌های یادت می‌زنه به باغ یادم
نعره‌ی شقایق و یاس می‌گیره از تو سراغم
نمی‌دونم عشقتو كی به پری بادها داد
چی بگم به نعره‌ی دشت؟ چی بگم به نعره‌ی باد؟
هنوزم فریاد و آهم تو نهایت جوابی
هنوزم خاكم و برگم تو برام بارون و آبی
س. ع. نسیم
ز که می‌رسد نوایی ز گذار سال‌هایی
که هنوز «هست این‌ها گل باغ آشنایی»؟
به که فکر می‌کند باد؟ ز چه حرف می‌زند دشت؟
به طواف کیست توفان؟ تو مگر کجا کجایی؟
ز فراق آدمی، آه...دل عالمی بسوزی
گل و سنگ و برگ را بین به فغان و های‌هایی
به گریز باد گفتم: «سفرت به‌خیر»، گفتا:
من و این سرای دلتنگ، من و عالمی جدایی
س. ع. نسیم
گل باغ آشنایی(*)
ز که می‌رسد نوایی ز گذار سال‌هایی
که هنوز «هست این‌ها گل باغ آشنایی»؟
به که فکر می‌کند باد؟ ز چه حرف می‌زند دشت؟
به طواف کیست توفان؟ تو مگر کجا کجایی؟
نه به سٍحر شعر گُنجی نه به قصه‌ها و پیرنگ
نه غنوده‌یی به خاک و نه تو را جهان سرایی
به چه یادها شبیخون زده‌یی گلوی مهتاب
چه شبانه‌ها شکستی به چکامه‌ی نوایی
به گریز باد گفتم: «سفرت به‌خیر»، گفتا:
من و این سرای دلتنگ من و عالمی جدایی
ز فٍراق آدمی،آه... دل عالمی بسوزی
گل و سنگ و برگ را بین به فغان و های هایی
ز گلو و نای دریا چه به گوش ابر گفتی؟
که سرشک آسمان و سخن و حدیث مایی...
س. ع. نسیم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(*) عنوان «گل باغ آشنایی» زینت شعرهای بسیاری از شاعران است. اما در شعر و زبان فارسی، این عنوان را با شعر و تصنیف زیبای فخرالدین عراقی از شاعران نامی قرن هفتم می‌شناسیم:
ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی
چه کنم که هست این‌ها گل باغ آشنایی