یادداشت‌های دایره مینا    

۲۷ مهر

یادواره‌ی حبیب‌الله بدیعی

سولیست عاشقانه‌های رازآمیز

سفرنامه‌ی فراخ موسیقی ایران‌زمین در دفتر زمانه‌های‌ خود، نامی را گرامی داشته است که توانست آلبومی از ۲۰۰ آهنگ فریبا و دلنشین را به رواق‌های تالار موسیقی ما تقدیم کند.

در روزگاری که قحط موسیقی بود و دیوارهای فرهنگ مسلط و سنت‌ها‌ و تابوهای دیرینه، بن‌بست نوآوری علم کرده بودند، او و نام‌هایی نه چندان انبوه، عمارتی را شکل و قوام دادند که کاشانه، آشیان، مادر و مأمن استادان مرز پرگهر گشت.

بزرگان و یادگارهای بازمانده از «ارکستر گل‌ها» و گروه‌های «عارف» و «شیدا» به همراه صدها آشنا و همسفران موسیقی ایران، نوای آرشه‌های ماندگار استاد حبیب‌الله بدیعی را گرامی ‌داشتند. اینان یادواره‌ی نامی را به‌جای آوردند که شاید دیگر مادر روزگار، چنین فرزندی به هستیِ عاشقانه‌های رازآمیز موسیقایی ما هدیه نکند.

سعید عبداللهی

متن کامل مقاله را در همین وبلاگ اینجا بخوانید