فریدون مشیری اندیشه و قلمی با شناسنامهی ستایش انسان ــ سعید عبداللهی
یادوارهی فریدون مشیری
(۳۰ شهریور ۱۳۰۵ ــ ۳ آبان ۱۳۷۹)
اندیشه و قلمی با شناسنامهی ستایش انسان
قلمی که به طبیعت، لباس فاخر جامعهی انسانی پوشاند.
چکاوک عاشقی که واژههای شعرش آزادی و برابری و عشق را ستایش میکند و فرهنگ ایران، جوهر قلمش است.
شعر فریدون مشیری از جمله آثار شکستناپذیر و جامهی یأس به بر نکردهی شعر و ادبیات ایران است. در هر دفتر او همیشه خود را پشت دریچه و پنجرهیی رو به افقهای روشن میبینیم.
چکامههای نوعدوستی و عاشقانهاش در دفترهای شعر معاصر ایران جامهی جاودانی به وسعت خاطرات یک ملت و میهن پوشیدهاند. او تا آخرین لحظات حیاتش از اندیشیدن، کشف کردن، سرودن و آفریدن و افزودن بر آلبوم فرهنگ انسانی بازنماند...
و فرهنگ بالندهی ایران همیشه گرامیاش میدارد...
سعید عبداللهی (س. ع. نسیم)
۳ آبان ۹۹
متن کامل مقاله را در همین وبلاگ اینجا بخوانید
برچسبها: فریدون مشیری, کوچه, شعر نیمایی