یادداشت‌های دایره مینا    

هنر، هنرمند و کاوش زیبایی ناب

از پیشگفتار رمان «طاعون» (اثر جهانی آلبر کامو)

نوشته: آندره موروا

ترجمه: رضا سیدحسینی

یادداشت‌برداری: سعید عبداللهی

ــ هنرمند بزرگ بیش از هر چیز، یک زندة بزرگ و قبل از هر چیزی «یک اهل زندگی» بزرگ است.   صص ۸  و ۲۸

ــ پیش از آن که به اندیشیدن عادت کنیم، به زیستن عادت کرده‌ایم. در اغلب موارد باید روح، جسم را گول بزند تا او را وادار به حرکت کند.   ص ۱۱

ــ فهمیدن برای روح انسانی عبارت خواهد بود از خلاصه کردن دنیا به صورت انسانی، مهر خویشتن را بر آن زدن و اندیشه‌های خود را در آن مجسم ساختن.   ص ۱۲

ــ جامعه‌ای که بر پایه «دروغ‌های بجا» بنا شده است، بیگانه‌ای را که جزو آن‌ها نیست و نمی‌خواهد باشد، دور می‌اندازد؛  بیگانه‌ای که مؤدبانه دروغ نمی‌گوید و جامعه از او واکنش‌های قراردادی انتظار دارد.   صص ۱۵ و ۱۶

ــ زیبایی ناب در ذهن انسان تصویری از نظم و در روح او هیجانی بی‌رنگ و ریا جایگزین می‌کند که او را برای نبردهای واقعی آماده می‌سازد.   ص ۲۷

ــ هنرمند جلف و سبک، باب طبع برگزیدگان خوشبختی است که ساعات فراغتشان به آن‌ها اجازه می‌دهد که حساس‌ها را از «پیچ و خم» آزاد کنند یا وزن و آهنگ‌ها را میزان کنند. هنرمند امروز این تجمل کاذب را رد می‌کند. او احساس می‌کند که اگر فلاکت‌های تاریخ را در نظر نگیرد، بیهوده حرف زده است.   ص ۲۷

ــ هنر بدون واقعیت هیچ نیست و واقعیت هم بدون هنر چیز کم ارزشی خواهد بود. هنر، عصیانی علیه جهان است و وظیفة‌ خود می‌داند که شکل دیگری به آن بدهد. هدف هنر قضاوت کردن نیست، بلکه فهمیدن است.   ص ۲۸