صلح
دنیس ریتسوس
صلح
خواب کودک است.
صلح
نان داغ است
بر سفره‌ی جهان.
صلح
زمانی‌ست که در گودال بمب‌ها درخت بکاریم
گشتن عاشقان در سایبان شاخساران
و صلح
زمانی‌ست که زندان‌ها را کتاب‌خانه کنیم.
برادرم!
دستت را به من بده
صلح
همین است
نه چیز دیگر.
شیر ژیان نعره‌ستانم سه‌تار من
نجوای جلوه‌های جهانم سه تار من
محبوبِ خوبِ پیر و جوانم سه تار من
هر دم که واژه نیست زبان جمال یار
باشی تو ترجمان زبانم سه تار من
راز سپهر و خاک، نیوشم ز نای تو
با من بگو ز شوق نهانم سه تار من
در های‌های گریه‌ی عشق و فراق یار
بنشان مرا ـ تسلی جانم ـ سه تار من
تا سرکشد ز آتش تو شعله‌ی خیال
سر می‌کشی ز طور بیانم سه تار من
چون سر نهم به شانه و بالین خاطره
آیی به پشت پلک شبانم سه تار من
دیدم سرشک باد به دامان میهنم
ای دادٍ ژاله‌های دمانم سه‌تار من...!
نی‌های سر بریده نی‌ستانشان کجاست؟
شیر ژیان نعره‌ستانم سه‌تار من
تا هست این جهان به فغان و زمین به آه
آیی به دادٍ آه و فغانم سه‌تار من
شعری نشد که بوسه نگیرد ز نای تار
ای ماهروی کِلک روانم سه‌تار من
بگذشت عشق، نشد صید واله‌یی
شیداییِ همیشه جوانم سه‌تار من
هم لاله و شقایقِ بس سال‌های سرخ
هم یاسمین و یاس زمانم سه تار من...
س. ع. نسیم