یادداشت‌های دایره مینا    

من به اندازه‌ی یك تاب شقایق در باد

لحظه‌ی عشق تو رو می‌لرزم.

واسه یك فاصله از تو كم شدن

 پْلای رنگین كمونو می‌دوم.

واسه پیدا كردن رد گلای سرخ تو  

زیر حجم  آسمون خط می‌كشم.

واسه‌ی رسیدن به قله‌های اسم تو

تا سر كوه الفبا می‌دوم

و هنوز

واسه‌ی دیدن واژه‌های شعر تو

یه الفبا كم دارم...

اگه سخته تو رو دیدن

اگه دوره این رسیدن

من چقـدر دوست دارم

ـ و دلم می‌خواهد ـ

كه به اندازه‌ی یك جرعه از این شوق

و به اندازه‌ی عمر یک عشق

ـ قد یه جرعه‌ی خیس

و كفی لمس عطش ـ

از لبای اقیانوس تو

                    فكر بردارم... 

س. ع. نسیم