بیا ره‌توشه برداریم... ـــ سعید عبداللهی

بیا ره‌توشه برداریم...

*

سعید عبداللهی

*

سال ۱۴۰۳ و سال‌های قبل را چطور دیدیم؟ از سال‌های گذشته و ۱۴۰۳ چطور عبور کردیم؟ آیا ره‌توشه‌یی یا به‌قول قدیمی‌ها زاد سفر داشتیم؟ منظور، زاد سفر معرفت به پشت سر و پیش رو است.

در میان همه‌ی موضوعات اجتماعی به‌عنوان عوامل اثرگذار بر زندگی روزانه‌ی ما، امر سیاست، پررنگ‌ترین و اثرگذارترین است. این البته پسند ما نیست، ولی واقعیتی انکارناپذیر است؛ پس باید بشناسیمش و در فعالیت‌های‌مان، خود را به سمت بلوغ سیاسی سوق دهیم.

بلوغ سیاسی از مهم‌ترین عوامل راه نجات ایران‌زمین از بلاهای موروثیِ جهل، خرافات، تعصب و مطلق‌گرایی و سلطه‌گری است.

می‌توان در دنیای سیاست با خبرهای روز و تحولات سیاسی رفت و روزها و هفته‌ها و ماه‌ها را گذراند و تغییری را در ذهن و نظرگاه خود نیافت. می‌توان روی خبرها و تحولات مکث کرد، اندیشید، به سابقه و روند رخ دادن تحولات فکر کرد تا نتیجه‌ی واقعی یا نزدیک به علمی گرفت. در فلسفه بسیار خوانده‌ایم که باید مدام به خود توقف داد و از خود پرسید من دارم چه می‌کنم؟

تردید نکنید که ما در ایران‌زمین به یک انقلاب فکری در امر فرهنگ اجتماعی و سیاسی نیازمندیم. رنسانس فکری، ضرورت و فوریت کشور ما است تا از تداوم تحمیل سیاسی و اجبارهای ناشی از آن خلاص شویم. این را هم باید تأکید نمود که دیکتاتوری هرگز بدون نیروی میدانیِ لمپن ــ چماقدار و متکی بر جهل و خرافات، کارش پیش نمی‌رود. رنسانس فکری در امر فرهنگ اجتماعی و سیاسی، پادزهر همه‌ی این‌هاست. کشور ما به این تحول انسانی و تاریخی نیازمند است.

تأکید مداوم در نوشته‌های مختلف بر «فرهنگ‌سازی»، همین هدف را دنبال کرده است؛ چرا که خود به فرهنگ‌سازی و تمرین مداوم آن بسیار نیازمندم.

در آغاز بهار خجسته و عبور از میمنت نوروز، برای همگی‌مان آرزوی تشنگیِ هرچه بیشتر به رنسانس فکری با شاخص فرهنگ‌سازی پیرامون آزادی، اندیشه‌ی دموکراتیک و برابری دارم تا تضمین نفی مطلق هرگونه اجبار مذهبی و سیاسی و بردگی فکری در کشورمان باشد.

مبارک بادت این سال و همه‌سال

همایون بادت این روز و همه‌روز

۵ فروردین ۱۴۰۴


برچسب‌ها: فرهنگ‌سازی, رنسانس ایرانی, شعور سیاسی
نوشته شده توسط سعید عبداللهی در چهارشنبه ۶ فروردین ۱۴۰۴

لينك مطلب

«شعور سیاسی» چیست؟ ــ سعید عبداللهی

«شعور سیاسی» چیست؟

*

سعید عبداللهی

*

سه معیار رقم خوردن سرنوشتی نیک یا بد

تجربیات تاریخی در علل تداوم دیکتاتوری‌های موروثی در ایران،‌ تأکید می‌کنند که مبنای «شعور سیاسی» می‌تواند شامل چنین مفاهیمی باشد:

۱ ــ تشخیص «منافع ملی» شامل: هویت ملی / تمامیت ارضی / نفی سلطه‌ی یک گروه بر آحاد مردم / فرصت‌های برابر سیاسی، اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، علمی و ورزشی برای همگان / برابری زن و مرد / پاس‌داشتن زبان / حفظ میراث ملی و تاریخی / دوری جستن از تعرض سیاسی و جغرافیایی به ملک و اقلیم و سرزمینی دیگر.

۲ ــ تشخیص تضاد اصلی سیاسی ــ اجتماعی ــ فرهنگی که مانع عمده‌ی تأمین منافع ملی است.

۳ ــ تشخیص ضرورت آزادی، دموکراسی و برابری و تقدم آن‌ها بر هرگونه گرایش مذهبی و غیر مذهبی و منافع شخصی، گروهی و دولتی.

*

دانای کل یا هوشمند؟

آیا داشتن این سه شاخص «شعور سیاسی»، الزاماً دانش فراوان آکادمیک و کلاسیک و رسانه‌یی می‌‌خواهد؟

فرق اسپارتاکوس با کراسوس چه بود؟

فرق امیرکبیر و ستارخان با پادشاهان قاجار و ملازمان دربارشان چه بود؟

از این نمونه‌ها در تاریخ جهان و ایران و هم‌اکنون بسیار است.

*

چند ویژگی «شعور سیاسی»

دارنده‌ی «شعور سیاسی» ابن‌الوقت نیست. با جریان تبلیغات چشم‌پرکن مجازی، سرد و گرم نمی‌شود. اهل ابتذال پوپولیسم فالووری نیست.

دارنده‌ی «شعور سیاسی» برگ‌های بازی اتاق فکر دیکتاتور را تشخیص می‌دهد و هرگز روی میز آن بازی نمی‌کند. با طولانی شدن مبارزه و پیچ‌وخم‌های ناگزیرِ درگیر شدن با دسیسه‌های پیش رو، هوشمندتر می‌شود.

دارنده‌ی «شعور سیاسی» همواره جریانات امروز را با چشم‌انداز و نتایج احتمالی آن‌ها در آینده، می‌سنجد. در این سنجش، همواره «منافع ملی ایران» را مد نظر دارد.

دارنده‌ی «شعور سیاسی» می‌خواهد شناسنامه‌ی سرنوشت ایران را از امضاگذاری چرخه‌ی فاسد دیکتاتوری‌های موروثی به‌درآورد تا کلمات آزاد شوند، فکرها بالغ شوند، دیدگان بینا گردند، سیاست در ایران «باشعور» شود تا ایرانی از لای چرخ‌دنده‌های سده‌ها و دهه‌ها چرخه‌ی فاسد دیکتاتوری خلاص شود، نفس تازه کند، خود را بیابد که ایران، ایران گردد.


برچسب‌ها: شعور سیاسی, فرهنگ‌سازی, آزادی, توتالیتاریسم
نوشته شده توسط سعید عبداللهی در یکشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۲

لينك مطلب